Czy populacja koszatniczek jest skazana na zagładę?

Koszatniczka jest gryzoniem należącym do rodziny koszatniczkowatych - naturalnie zamieszkujących tereny Chile. Żyje w niewielkich grupach od 3 do 7 osobników i jest stworzeniem o mocnym poczuciu terytorialnym. Buduje sobie podziemne siedziby z całymi systemami korytarzy, w których żyje z pozostałymi członkami swojej społeczności. Wiedzie dzienny tryb życia i spędza w norach większość czasu. Jej organizm jest naturalnie przystosowany do podziemnego trybu życia i panujących warunków klimatycznych. Jako ciekawostkę można przytoczyć, że koszatniczka może przeżyć do 13 dni bez dostępu do wody.

Żyjące na wolności koszatniczki pospolite pozyskuję wodę praktycznie tylko ze spożywanego pokarmu

Koszatniczka pospolita należy do gryzoni o małej lub średniej wielkości. Do cech charakterystycznych należą duże oczy, nieowłosione lub krótko owłosione uszy, dosyć długi ogon - w swojej końcowej części pokryty charakterystyczną szczeciną zwaną szczotką. 

Jej ubarwienie ma dawać osłonę przed naturalnymi wrogami i pozwolić na pozostanie przez nich niezauważoną. Koszatniczki mają umieszczone na nosie czułe wibryssy, które służą im jako narząd dotyku pozwalający w ciemnościach na swobodne przemieszczanie. W większości przypadków jej sierść jest brązowa z niewielką domieszką szarości, a w części brzusznej kremowo-brązowa. W hodowlach w wyniku przeprowadzanych krzyżówek i zmian genetycznych otrzymano sierść kremową, niebieską i czarną. 

Koszatniczka Jest większa od myszy, z krótką głową i ogonem zakończonym dłuższymi włosami, który podczas biegu jest uniesiony do góry, a w razie niebezpieczeństwa jest ona w stanie odrzucić jego  końcówkę. Niestety utracony ogon nie odrasta, bowiem nie zachodzi jak w przypadku jaszczurek - autotomia . I dlatego nie wolno koszatniczek łapać za ogony.

Koszatniczkom wspinać się po gałęziach i skałach pomagają pazurki na tylnych łapkach.

Do najbardziej znanych, oprócz koszatniczki pospolitej - należą: koszatniczka nabrzeżna, koszatniczka leśna oraz koszatniczka pacyficzna . Część ludzi twierdzi, że przypominają one swoim wyglądem krzyżówkę szynszyla ze szczurem. Natomiast mieszkańcy terenów zamieszkałych przez koszatniczki, określają je jako szczury ze szczotkami na ogonie. Jednak ich określenie nie ma nic wspólnego z rzeczywistością, gdyż one nie pochodzą od szczurów.

W środowisku naturalnym koszatniczki żyją stosunkowo krótko, ponieważ tylko około 50% z nich dożywa 1 roku, a 1% żyje 2 lata. Taka sytuacja jest spowodowana bardzo dużą presją ze strony drapieżników. Natomiast w niewoli przeżywają pomiędzy 5 a 9 lat.

Koszatniczki są wyjątkowymi gryzoniami, ponieważ potrafią się przegryźć przez pleksiglas, a nawet niezbyt grubą blachę. Przed stratami spowodowanymi jej działaniem właściciela uratuje szklane terrarium. Do gryzienia najlepiej im dostarczać gałęzie z drzew owocowych. Podobnie jak u królików, tak i w przypadku koszatniczek zęby rosną im przez całe ich życie.

W stosunku do człowieka koszatniczka w warunkach domowych ma wyjątkowo towarzyskie usposobienie i dlatego klatka z nią powinna być ustawiona w miejscu, z którego będzie mogła sobie obserwować otoczenie. Warto pamiętać, że zwierzęta te nie lubią hałasu oraz przeciągów. Pojemnik, w którym zamieszka powinien zawierać kryjówki, miejsca do wspinaczki, gałęzie oraz kamienie - żeby mogła sobie ostrzyć pazurki. Do akcesoriów należy dodać stabilną, dosyć ciężką (najlepiej) miskę do pokarmów. Niezbędna też będzie wanienka do kąpieli piaskowych. Jednak z powodu częstego kopania w ziemi, wanienka powinna być wstawiana tylko na określony czas, kiedy koszatniczka będzie mogła z niej skorzystać, a potem należy ją zabierać. Natomiast do picia najlepiej sprawdza się miska z wodą. Dobrym pomysłem jest przygotowanie stojaka na siano, z którego będzie mogła sobie korzystać, bowiem w naturalnych warunkach koszatniczka w głównej mierze zjada trawy oraz korę.

Koszatniczki żyjące w naturze, poszukując pożywienia wspinają się na krzewy oraz niewielkie drzewa. Mają stosunkowo wrażliwe żołądki i spożywają pokarmy zbliżone do tych, które jedzą świnki morskie. Do ulubionych warzyw należą: marchewki, ogórki i sałaty. Można im też podawać suszony mniszek lekarski i  babkę lancetową. Z uwagi na problemy związane z cukrzycą - owoce mogą dostawać tylko w niewielkich ilościach. Niech to będą jabłka, banany lub dzika róża. Koszatniczki posiadają niski poziom insuliny, więc są bardzo wrażliwe na zawartość cukru, który może je doprowadzić właśnie do powyższej choroby. Ich dietę należy opierać na produktach zawierających niewielkie ilości węglowodanów. 

Przyda się też kostka mineralno-wapienna dla gryzoni, co wydatnie wzmocni ich zęby oraz dostarczy niezbędnego wapna i fosforu.

Koszatniczki z zasady znaczą teren swoim moczem, a to oznacza, że należy regularnie wymieniać im ściółkę. Może nią być warstwa trocin, chipsy z orzecha kokosowego, czy mielone skorupy orzecha kokosowego.